Αν κάτι χαρακτηρίζει τη φάση που διανύει η ελληνική κοινωνία και οικονομία είναι το δυστύχημα πως, αντί η κρίση να οδηγεί στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων του συνόλου του ενεργού δυναμικού της χώρας, τα στερεότυπα έρχονται πιο έντονα στο προσκήνιο και παράγουν «ηχηρούς» αποκλεισμούς.
Οι υπάρχουσες κοινωνικές προκαταλήψεις επηρεάζουν αρνητικά, με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται εμφανείς διακρίσεις σε βάρος των γυναικών στο κομμάτι της εργασίας. Πρόκειται για εισοδηματικές ανισότητες, ανισότητες επαγγελματικής εξέλιξης και έλλειψη σεβασμού επί των ζητημάτων που αφορούν στο κομμάτι της μητρότητας.
Τα στατιστικά επ’ αυτού είναι κατηγορηματικά. Σήμερα, σε ποσόστωση επί του άνεργου πληθυσμού της χώρας, από τις 835.282 των ανέργων οι 510.764 είναι γυναίκες, (61,15%). Οι αναφορές που εξέτασε ο Συνήγορος του Πολίτη με την ειδική αρμοδιότητά του για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω φύλου στην απασχόληση εμφάνισαν αύξηση κατά 25%. Παρά το γεγονός πως το ποσοστό των γυναικών μεταξύ των νέων πτυχιούχων πανεπιστημίων ανέρχεται σε 60%, λίγες κατορθώνουν να ανέλθουν σε ηγετικές θέσεις σε επιχειρήσεις. Οι γυναίκες στις ημέρες μας αποτελούν πάνω από το μισό παγκόσμιο πληθυσμό, αλλά μόνο το ένα πέμπτο των ηγετών των κέντρων λήψης αποφάσεων του κόσμου. Όλα τα παραπάνω συντελούν σε ένα και μόνο εξαγόμενο συμπέρασμα. Η ανισότητα και η αδικία που υφίσταται η γυναίκα στο εργασιακό περιβάλλον είναι αποτέλεσμα διαφορετικής , υποδεέστερης κοινωνικής αντιμετώπισής της , λόγω φύλου.
Σχετική μελέτη του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση της Ζωής και της Εργασίας έδειξε ότι ανάμεσα στις 31 Ευρωπαϊκές χώρες υπό μελέτη, συμπεριλαμβανομένων των 27 Κρατών Μελών της Ε.Ε., οι εργαζόμενες γυναίκες είναι περισσότερο εκτεθειμένες στον εκφοβισμό (bullying) και στη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας.
Η επαγγελματική θέση της γυναίκας χαρακτηρίζεται ακόμη και σήμερα από αντιφάσεις και αδιέξοδα καθώς η νομοθετική ισότητα και οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις δεν προεξοφλούν στην καθημερινή πρακτική την ισότιμη πρόσβαση και εξέλιξη των δύο φύλων στην αγορά εργασίας. .Για να γεφυρωθεί το χάσμα είναι καιρός εν έτη 2014, οι μισθολογικές διαφορές, η καταπάτηση προβλεπόμενων από τον νόμο δικαιωμάτων, η «απαγόρευση» εγκυμοσύνης και η περιορισμένη δυνατότητα ανέλιξης λόγω φύλου να πάψουν να υφίστανται.
Η κοινωνική και οικονομική βιωσιμότητα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο πλαίσιο της κοινωνικής συνοχής, της παροχής ίσων ευκαιριών στο σύνολο του πληθυσμού ιδιαίτερα στις ευπαθέστερες των πληθυσμιακών ομάδων και στην προσπάθεια άρσης των κοινωνικών αποκλεισμών που γεννιούνται είτε λόγω των σύγχρονων κοινωνικοοικονομικών συνθηκών (φτώχεια) είτε λόγω πολιτικών, πολιτισμικών, φυσικών – σωματικών ή κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων.
Οι γυναίκες έχουν να συμβάλουν καθοριστικά στην επίτευξη της βιώσιμης κοινωνίας . Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα συμμετέχουν πλήρως και θ΄ απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα σε όλους τους τομείς του επαγγελματικού γίγνεσθαι.
Φώτης Σπυρόπουλος
